بیایید بیایید که گلزار دمیده ست

بیایید بیایید که دلدار رسیده ست

بیارید به یک بار همه جان و جهان را

به خورشید سپارید که خوش تیغ کشیده ست

بر آن زشت بخندید که او ناز نماید

بر آن یار بگریید که از یار بریده ست

همه شهر بشورید چو آوازه درافتاد

که دیوانه دگربار ز زنجیر رهیده ست

چه روزست و چه روزست چنین روز قیامت

مگر نامه اعمال ز آفاق پریده ست

بکوبید دهل ها و دگر هیچ مگویید

چه جای دل و عقلست که جان نیز رمیده ست